آموزش خواندن فارسی پیش از دبستان

خیلی وقته دارم تو نت در مورد آموزش خواندن فارسی پیش از دبستان سرچ می کنم و طبق معمول نظرات فوق العاده ضد و نقیض بودند و هر کسی سلیقه ای نظر داده بود و طبق تجارب خودشون یکی کاملا موافق بود و یکی کاملا مخالف و این منو خیلی دودل کرده بود که من چی کار کنم، با دخترم خوندن فارسی رو کار کنم یا نه ، خلاصه مطالب رو خوندم و پس از جمع بندی مطالب و تجربیات شخصی خودم در دوران مدرسه به این نتیجه رسیدم:

این که همه صاحبنظران می گن بیشترین رشد مغزی کودک تا 4 سالگی صورت می گیره و یا نظرات اینچنینی از دکتر گلن دومن:

" توانایی جذب اطلاعات بین نه ماهگی تا چهار سالگی بی نظیر است، اشتیاق به یادگیری بیشتر از زمان های دیگر است."

همه این نظرات حاصل سال ها تحقیق و بررسی این عزیزان است ولی حرف من اینه که آموزش بله، ولی آموزش خواندن فارسی نه، نه بصورت کلمات و نه به صورت خواندن الفبا، هیچکدوم

اینم دلایلم

1. کودک تا زمانی که خودش نمی تونه بخونه مشتاق خوندن و دانستن مطالب داخل کتاب است و براش خوندن کتاب جذابیت داره، مثل خود ما که همیشه دنبال یاد گرفتن ندانسته هایمان هستیم چیزی رو که بلدیم دیگه بلدیم، درسته که ما می گیم همین خوندن ماست که به دانستن هر چه بیشتر ما کمک میکنه ولی در مورد کودک اینجوری نیست، اون هنوز نمی دونه که با خوندن اطلاعاتش و دانسته هاش بیشتر می شه، فقط با یاد دادن فارسی به اون از جذابیت کتاب هاش کم کردیم

2. خود من وقتی دبستان بودم با اینکه خب اون موقع ها هنوز مد نشده بود به کودکان، قبل از مدرسه آموزش خواندن بدهند ولی به دلیل گیرایی بالای من در کلاس های درسی (البته نخواستم از خودم تعریف کنم) همیشه با این شیوه تدریس معلم ها که مطالب رو بار ها و بار ها تکرار می کردند مشکل داشتم و کلاس فقط در حدی که برای اولین بار معلم مطلبی رو می گفت برام جذابیت داشت و تمام دقایق بعدی کلاس به معنای واقع برام زجر آور بود به خاطر تکرار دوباره و دوباره مطالب، البته من این مشکلو تو تمام مقاطع و حتی دانشگاه هم داشتم

3. به هیچ عنوانم به امید این نباشید که با زیاد شدن کوچولو های باسواد پایه اول ابتدائی بالاخره آموزش و پرورش یه فکری وسه این کودکان خواهد کرد، این آموزش و پرورش اگه می تونست کاری کنه  بعد 30 این همه نظام آموزشیشو عوض نمی کرد، فکر کنم تا حالا 30 روش مختلف رو امتحان کرده باشه، من نمی دونم چه کارریه که ما ایرانی ها باید حتما همه چیزو خودمون تجربه کنیم و حاضر نیستیم از تجربیات سایر کشور های موفق استفاده کنیم

حال تصور کنید کودک شما فارسی خواندن و الفبا را کاملا بلد است، ریاضی هم قطعا یه چیزهایی در منزل یاد گرفته علوم و سایر دروس پایه اول هم همین طور

خودتونو جای این طفل بی نوا بزارید، خب حالا دیگه چرا باید این بچه به مدرسه بره وقتی همه چیزو خودش بلده، محیط کلاس براش غیر قابل تحمل می شه و هیچ جذابیتی نداره

در حالی که کودکان شدیدا تشنه آموختن مطالب جدید هستند و ما با آموزش پیش از موعد اون ها رو دلزده خواهیم کرد

من خودم به این نتیجه رسیدم فارسی نه، ریاضی و علوم و جغرافیا و تاریخ و مخصوصا زبان انگلیسی بله

دانستن زبان به چند دلیل حتی در حد کم خوبه ، چون اولا دانش آموزانی که حتی خیلی کم هم زبان بلد باشند مورد استقبال معلمانشان قرار می گیرند و این کار باعث می شه بچه ها به معلم های زبانشون علاقه پیدا کنند و دیگه زبان و معلم زبان براشون یه غول نباشه

دوما با دانستن زبان بچه ها در کلاس درس مورد استقبال هم کلاسانشون هم قرار می گیرند و اعتماد به نفسشون بالا می ره و بیشتر علاقه مند می شن و براحتی یکی از کم جذبه ترین دروس مدرسه به دوست داشتنی ترین و آسان ترین درس تبدیل می شه

این مواردی هم که گفتم باز تجربیات شخصی خود من بود، البته من در مورد درس عربی برام این اتفاق افتاد که به علت خوب بلد بودن درس عربی همیشه مورد استقبال معلمو همکلاسانم قرار می گرفتم و همیشه به این درس علاقه داشتم و بی برو برگرد 20 می گرفتم

یه تجربه شخصی دیگه من فکر می کنم چون زبان انگلیسی کمتر استفاده می شه بچه ها علاقه مند تر باشند تا ازش سر در بیارن، مثل خود ما که همیشه دوست داریم به  چیزهایی که نمی دونیم سرک بکشیم ولی احتمالا مثل خود من کمتر کسی به دنبال یاد گرفتن دوباره فارسی باشه، البته به جز دوستان علاقه مند به ادبیات و نظم و نثر فارسی 

دوستان اگه کسی تجربه و نظر شخصی خودشو در مورد این مطلب بنویسه به همه مادران عزیزی که

هنوز در تصمیم گیری مردد هستند کمک شایانی خواهد کرد

پنج شنبه 17 مرداد 92